De participatiewet biedt bewoners met een uitkering de kans om hun talenten te ontwikkelen. Gemeenten kunnen dat stimuleren met regelvrije zones en door gebouwen en kleine budgeten beschikbaar te stellen.
Foto: Still uit: Happy Return Winkel Zuidwest (Youtube)
0 reacties
Foto: Scott Akerman (Flickr Creative Commons)
Bewoners op een ongedwongen manier samenbrengen is niet gemakkelijk. Wat zou er gebeuren als we als groepsactiviteit een legpuzzel neer zouden leggen in de hal van een flat? Een participatie-experiment in Mariahoeve, Den Haag.
Foto: Neigbourhood Centers Inc. (Flickr Creative Commons)
Waarom zou je je als buurtmaker bezighouden met de culturele belevenis van bewoners? Omdat het een mooie manier kan zijn om mensen dichter bij elkaar te brengen. Wat is immers mooier dan inzicht krijgen in hoe mensen zin geven aan hun leven?
Foto: Liefde NU – M. Morales
Kunst is op allerlei manieren in te zetten om buurten te versterken en de onderlinge betrokkenheid te vergroten, vertelt Karolina Spaic: ‘Er ontstaat een theatrale dialoog tussen mensen die elkaar anders nooit tegenkomen, al wonen ze in dezelfde wijk’.
Foto: TEDxExeter (Flickr Creative Commons)
Beeld
27 december 2016
Sociaal werkers helpen mensen om hun problemen op te lossen. Het liefst door zich te focussen op hun talent. Hoe werkt dat eigenlijk?
Foto: Dennis Licht (Flickr Creative Commons)
‘Terug naar je kerntaken’ is het credo voor woningcorporaties. Gelukkig hebben ze de wissels nooit radicaal omgegooid en benutten ze hun hun woningen, bedrijfspandjes en plinten om huurders te ondersteunen.
Hoe zorg je er als opbouwwerker voor dat bewoners je zien als iemand die in hun belang werkt? En hoe onderhoud je die relatie? Jeroen Gradener legt het uit aan de hand van zijn ervaringen.
Opbouwwerkers zetten het liefst de bewoner in de schijnwerpers. Met als gevolg dat hun eigen rol onzichtbaar blijft. Toch lukt het ze om vertrouwen te winnen en mandaat te krijgen van bewoners. Maar hoe gaan ze om met een dubbele agenda?
Methodebeschrijving
22 september 2016
Jongeren zijn regelmatig betrokken bij onenigheid in de buurt, maar zelden bij de oplossing. JOLO is een methode die daarom jongeren tussen de leeftijd van twaalf tot twintig inzet als vrijwillige jongerenbuurtbemiddelaars. Zij bemiddelen in conflicten tussen jongeren onderling en tussen jongeren en volwassenen.
Partners
