Dakpark: het grootste park op een dak in Nederland

Bewoners uit de wijk Bospolder Tussendijken in Rotterdam hebben zich 14 jaar ingespannen om het Dakpark te realiseren. Na de oplevering van het park in 2014 startte een nieuwe fase voor de betrokkenen. De fase van meedenken en mee-ontwerpen werd verruild voor de fase van beheren en zich organiseren. Oprichting van Stichting Dakpark was het resultaat. De stichting onderhoudt grote delen van dit unieke park, organiseert activiteiten en overlegt met de gemeente.

14 jaar is een boeiende en leerzame tijd geweest. Daarom werd Stichting Dakpark uitgenodigd om hun ‘lessons learned’ te delen tijdens een van de participatietafels georganiseerd door DuurzaamDoor.

Lessons learned

1. Van principiële participatie naar zakelijke participatie
Een (groen)initiatief helpen initiëren is voor een gemeente geen lastige opgave. Hoe deze vervolgens duurzaam te waarborgen, daar is veelal geen (realistische) visie op. Toen Stadsontwikkeling het Dakpark vooral als een dák zag waar gewoon schoorstenen doorheen konden, was het tijd voor herpositionering. We ontdekten dat je een systeem alleen kunt veranderen als je in het systeem zélf kruipt. Daarom wilden wij een contract met de gemeente!

2. Participeren is geen doel, maar een tool
Wij programméren participatie. Voor succesvolle participatie moet je zeker weten dat je het wilt, bewust zijn van de consequenties en deze accepteren, ja zelfs omarmen.

3. Beter weten wat je wilt
Grootstedelijke evenementen of kleinschalige activiteiten? Door onderzoek en verdieping ontdekten we dat duurzame wijkontwikkeling gerealiseerd wordt door het ontstaan van sociale en fysieke relaties. Ons initiatief moest daarom community based zijn.

4. Een frontrunner komt vooruit, maar rent niet
Frontrunners zijn nodig om processen bij projectontwikkelingen, (groen)aanbestedingen en binnen de gemeente te kantelen, opdat ook andere initiatieven daar profijt van kunnen hebben. Investeren in een frontrunner, betaalt zich dubbel terug!

5. Van hard naar hart
Projectontwikkelaars denken vanuit functies (logistiek, verkeer, volume), bewoners en ondernemers denken vanuit gebruik en opbrengst (hoe voelt de omgeving straks, wat is de sfeer). Waar in het (recente) verleden bij vastgoedontwikkeling vooral materiele verantwoordelijkheid (hard) uitgangspunt was, is er nu een voorzichtige verschuiving naar het nemen van morele verantwoordelijkheid (hart).

6. Van vastgoed naar leefgoed
De vastgoedbenadering gaat uit van een functiescheiding, een leefgoedbenadering gaat uit van een functiemix. Dit is ook de reden dat in het contract - dat stichting Dakpark sloot met de gemeente - het doel van het park is veranderd: van ‘vastgoed’ naar ‘welzijn’.

Dit is een beknopte samenvatting van het rapport Duurzaam door Stichting Dakpark.