Vrouwen zichtbaarder in de buurt

Fietsen is vrijheid

Deelnemers aan het kunstuitwisselingsproject The City is Ours vertellen deze avond hoe zij op creatieve wijze in beeld hebben gebracht hoe jonge vrouwen over de inrichting van de publieke ruimte nadenken. Zo zegt Iris (24): ‘Het project was een eyeopener, in de zin van dat andere vrouwen dezelfde dingen ervaren in de openbare ruimte. Het project activeerde bij mij empowerment en een gevoel van saamhorigheid. Wij zijn de makers van verschil’.

Het project activeerde bij mij empowerment en een gevoel van saamhorigheid’

In The City is Ours wisselen deelnemers ervaringen uit met deelnemers in Tunis. Hoewel de maatschappij en cultuur in Amsterdam en Tunis verschillend is, vinden de deelnemers in beide steden ook veel overeenkomsten. Een voorbeeld hiervan is het gevoel van vrijheid dat wordt verbonden aan het per fiets door de stad bewegen.  Een van de docenten die op beide locaties actief was tijdens het project is de Tunesische architecte Amany Hamdany. Met haar initiatief ‘She can ride’ probeert ze vrouwen in Tunesië te stimuleren de fiets te pakken en zo meer mobiliteit voor zichzelf te creëren. Dit sprak bij de Amsterdamse meiden, die allemaal veel fietsen, tot de verbeelding. Tunesische deelnemer Malek onderstreept het belang van Hamdany’s intiatief: ‘There are no bikes in Fouchana, but I would love to learn’.

Zichtbaarheid

Santi van der Toorn, mede-oprichtster van De Bovengrondse, zet zich op allerlei manieren in voor de emancipatie van de vrouw. De Bovengrondse is een jonge feministische beweging die zichzelf neerzet als een doetank, in plaats van een denktank. Het ontbreken van vrouwelijke namen in het Amsterdamse straatnamenbeeld en vrouwelijke plaskrullen in de stad zijn allemaal hedendaagse kwesties waar De Bovengrondse door actie te ondernemen verandering en aandacht voor probeert op te wekken. ‘De Bovengrondse probeert instapfeminisme te creëren, zodat we gewoon dingen kunnen gaan doen. Natuurlijk is er nog heel veel te bereiken, maar er is wel degelijk verandering. Je moet klein beginnen en groot blijven dromen.’

In de tuin in Amsterdam Zuidoost werken vrouwen dagelijks aan zelfontplooiing en veerkracht

Bloeien en groeien

Evelien Oosterom is projectleider bij Bloei & Groei, een initiatief dat emancipatie in de buurt stimuleert door samen met vrouwen uit de buurt een gedeelde tuin onder handen te nemen. In de tuin in Amsterdam Zuidoost werken vrouwen dagelijks aan zelfontplooiing en veerkracht.  Er worden ook workshops voor vrouwen uit de buurt georganiseerd, zoals mindfulness- en schrijftraining. De missie van Bloei & Groei is om vrouwen zekerder in hun eigen schoenen te laten staan, waardoor zij hun plek in de samenleving kunnen innemen.

Microrevoluties

Uit de brainstormsessies die volgen, komt onder meer het idee van microrevoluties: acties waarbij vrouwen elkaar kunnen ontmoeten en anderen bewust kunnen maken van de verandering die nodig is in de samenleving. Het zetten van een stap die je dichter bij emancipatie in stad en buurt brengt is het uitgangspunt van ‘microrevoluties’. Deze dagelijkse minirevoluties zullen de samenleving wakker moeten schudden en hopelijk een aanleiding zijn om iets te doén. Wat tijdens de bijeenkomst steeds terugkomt is dat een begin maken, die eerste stap zetten, misschien eng is maar wel een stap in de goede richting is. De drie initiatieven laten zien dat je met het zetten van die stap écht het verschil kunt maken.

Dit artikel is geschreven door Saar Jonkmans van Framer Framed naar aanleiding van Buurtcommunities #27 over vrouwelijkleiderschap en hoe verschillende (buurt)initiatieven daar ruimte voor vrijmaken. Redactie van Buurtwijs stelt in samenwerking met Buurtcommunities en Pakhuis de Zwijger publieksprogramma’s samen over communities als hedendaagse vorm van burgerschap.