Meer betrokkenheid en waardering in de buurt

Beri is 27 jaar, de jongste van zes kinderen. Haar vader moest ooit als politiek vluchteling zijn geboorteland Koerdistan ontvluchten, maar thuis bleef het politiek wat de klok sloeg. En zo zit Beri nu inmiddels in het tweede jaar van haar studie Politicologie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Beri praat. Ze praat veel, heel veel. Over wie zij is, over haar bezigheden, over haar hobby’s. Beri is één brok energie, daarom is ze - voor en tussen de lockdowns door - ook regelmatig te vinden in de sportschool ‘Only for Ladies’ in Amsterdam Oost waar Zoebida bedrijfsleider is.
 
Zoebida, 46 jaar, is een geboren en getogen Amsterdammer en al jaren betrokken bij het jongeren- en jeugdwerk in de stad. Hangjongeren, jongeren in de criminaliteit of andere problemen trokken altijd haar aandacht. Zoebida gaat altijd door. Een naar schietincident in het jongerencentrum - waar zij bij was en die gelukkig goed afliep - weerhield Zoebida niet om bij dit werk betrokken te blijven. Integendeel. Het stimuleerde haar om nog meer van haarzelf te geven voor deze jonge mensen die soms de weg helemaal kwijt zijn.

Ondanks de leeftijdverschil en verschillende culturele achtergronden, klikt het goed tussen de dames. Beide zijn ze maatschappelijk betrokken en willen iets doen voor de ander. Zoebida: ‘Ik ben ouder, ik heb meer werkervaring. Waar Beri gas geeft, trap ik zo nu en dan op de rem.’ Beri vult haar snel aan: ‘Waar jij nog niet beweegt, begin ik al vast te rennen.’

Verborgen armoede

Het is mei 2020. De gevolgen van de coronacrisis in de omgeving van de Dappermarkt in Amsterdam Oost waar Bari en Zoebida wonen, zijn in alle hevigheid voelbaar. En het is Ramadan. De verborgen armoede komt des te harder naar de oppervlakte. Mensen raken hun baan kwijt. Kleine zakenlieden worden gedwongen hun activiteiten te staken. Zoebida en Beri willen iets doen, bijvoorbeeld eten uitdelen aan al die buurtgenoten die het nu lastig hebben. Ze sluiten zich aan bij stichting Prachtvrouwen en leren onverwacht Said Bensellam kennen. Hij is een maatschappelijk ondernemer die belooft hen te helpen. 

Avond aan avond voert hij vers fruit, groenten en kant-en-klare maaltijden aan die Beri en Zoebida samen met andere Prachtdames vervolgens uitdelen bij een wijkcentrum. Er vormt zich al snel een rij van moeders en vaders die een maaltijd komen ophalen voor hun gezin. De rij wordt iedere dag langer. Daar waar de voedselbanken in deze crisistijd het niet meer aan kunnen, staan Beri en Zoebida vooraan in het uitdelen aan diegenen die het zo hard nodig hebben.

Hun doffe bestaan krijgt plotseling inhoud en betekenis. Corona is geen ellende, het schept ook kansen

Geen verveling, maar waardering

Maar de de dames en Said kunnen het niet alleen af. Daarom gaan Beri en Zoebida op pad en binnen no time hebben ze een heel team van vrijwilligers gestimuleerd om ook handen uit de mouwen te steken. Zoebida betrekt namelijk de jongeren. Jongens en meiden die door hun corona-verveling veel tijd op straat doorbrengen. Deze jonge mensen voelen zich ineens gewaardeerd. Hun verveling maakt plaats voor zinvolle tijdsbesteding. Hun doffe bestaan krijgt plotseling inhoud en betekenis. Corona is geen ellende, het schept kansen.

Maar dan komt hem moment dat de maaltijden niet langer beschikbaar zijn. Geïnspireerd door de inzet en energie van Zoebida en Beri, gaan een aantal dames van stichting Prachtvrouwen zelf de keuken in.

Naar elkaar toegroeien

Aan het einde van de marktdag als de kraampjes op het Dapperplein worden afgebroken, wordt er gewacht op het eten. De bus van Said met zijn groenten en fruit komt er zo aan en die worden uitgedeeld door de jongen. Zoebida wijst naar buiten: ‘Die jongens en die meiden daar, dat waren de lastpakken van de buurt. Ze maakten elkaar regelmatig het leven zuur. Maar, over een uurtje gaan ze weer met ons aan de slag. Samen. Hun onderlinge verschillen en pesterijen zijn verdwenen.’ 

Hier, op het plein, achter de tafels waar de voedselpakketten worden ingepakt en uitgedeeld, zijn deze jongeren naar elkaar toegegroeid. Geen treiterijen en kattenkwaad meer. Het zijn ‘duootjes in de maak’, net als Beri en Zoebida, heel verschillend en toch zo veel raakvlakken. Zoebida en Beritan vormen een waardevol duo. Wat wij kunnen, doen zij ook. En wat zij kunnen, kun jij ook.

Zoals die knul die eerst zijn buurman in een rollator pestte, versiert nu zijn rollator met ballonnen. Een vent die een andere buurjongen bedreigde en doodsbang maakte, helpt deze jongen nu dagelijks met zijn huiswerk. Zij zagen wat Zoebida en Beri voor hun buurt doen en dachten: dat kunnen wij ook.

Dit is een aangepast versie van het verhaal dat Lody B. van de Kamp schreef voor Movisie. Samen met Saïd heeft hij methode Saïd&Lody ontwikkeld om weerbaarheid te vergroten onder jongeren.