Platform voor buurtontwikkeling

Dagboek van een sociaal werker

De eerste 4 weken werken in quarantaine
Artikel
afbeelding van Roselien  
6 mei 2020
Dagboek van een sociaal werker

Vanaf het moment dat we in quarantaine moeten houdt sociaal werker Roselien Ramkhelawan een dagboek bij over wat dit betekent voor haar werk. De eerste vier weken zijn druk, héél druk. 

Week 1

Zondagavond kregen wij een mail dat we vanaf maandag 16 maart vanuit huis moesten werken. Ik was even uit mijn doen, maar begon gelijk plannen te maken. Ik kom mijn huis niet meer uit, dacht ik, dus wat heb ik dan nodig? Administratie, natuurlijk. Dat heb ik maandag meteen opgehaald (om drie dagen later een deel ervan weer terug te brengen). Later die week begon ik mijn draai weer te vinden in deze rare tijd. 

Ik belde met veel collega’s, flyerde woensdagavond samen met een collega en deed in ons buurthuis nog een gesprek met een stagiaire. Bij alles hield ik mijn verstand er goed bij: afstand houden en uitgebreid mijn handen wassen.  
 
Casussen handelde ik telefonisch af. Maar ik merkte dat mensen mij ook bellen omdat ze eenzaam zijn (fijn dat ze ons weten te vinden!). Ik probeer ze gerust te stellen en later van de week nog eens te bellen. Gewoon even kijken hoe het met ze gaat. 
 
Ook belde de assistente van een huisartsenpraktijk met het verzoek om boodschappen te doen voor een meneer met corona-symptomen. Hij mag niet meer naar buiten. En ik was niet de enige die ze benaderde. Zodoende ontstaat een ‘corona’ whatsapp-groepje waarin hulpvragen (zonder persoonsgegevens) worden gedeeld. Er kwamen vragen binnen, maar er werd ook hulp aangeboden.

Week 2

De eerste week was ik ontdaan. Hoe moeten we mensen ondersteunen, bleef ik me maar afvragen. Gelukkig ontstonden er in de tweede week leuke en creatieve initiatieven. Bewoners uit de wijk boden spontaan hulp aan: boodschappen doen, hond uitlaten of gewoon even bellen. Kookclub 'Gebakken peren' besloot te koken voor hun wekelijkse ontmoetingsgroep, en deze maaltijden aan huis te brengen. En er ontstond een koks-pool, ik kook zelf ook mee. We koken voor alle kwetsbaren in Hilversum-Oost en er is ook elke dag warm eten voor mensen die het niet zo breed hebben.

Week 3

Inmiddels begin ik het best druk te krijgen. Casussen druppelen binnen van bewoners die eenzaam zijn, spanning in huis die oploopt en situaties die uit de hand dreigen te lopen. In anderhalf week tijd behandel ik maar liefst negen van dit soort voorbeelden.

We krijgen nu opeens hele kwetsbare bewoners in beeld. En dat is, denk ik, nog maar het topje van de ijsberg.

Ondertussen kom ik ook schrijnende gevallen tegen. Ondanks de kookinitiatieven die vorige week razend snel ontstonden, kom ik in contact met een bewoonster die geen eten heeft en alleen op water leeft. En zij blijkt niet de enige. We krijgen nu opeens hele kwetsbare bewoners in beeld. En dat is, denk ik, nog maar het topje van de ijsberg. Haar verhaal raakt mij diep. Hoe kan het toch dat we deze bewoners niet in beeld hebben, vraag ik me af. Deze bewoner wordt tenslotte door een andere organisatie begeleid.

Ook al is het mijn vrije dag, ook al woont de bewoner in een andere wijk, of wordt begeleid door een ander organisatie, het maakt niet uit nu, we moeten samenwerken. Op dit soort momenten is de ‘corona’ app-groep een zegen. Snel zorgen we dat er boodschappen worden afgeleverd. Die krijgen we overal vandaan aangeboden. Vervolgens worden deze door vrijwilligers gecoördineerd en verdeeld. Ook zorgen we ervoor dat deze bewoners voortaan een warme maaltijd krijgen.
 
Inmiddels merk ik dat de drukte me teveel wordt. Ik probeer beter voor mijzelf te zorgen, maar dat lukt nog niet zo goed. Want de grenzen vervagen: privé, werk, thuis… Ik probeer mijn dagelijkse ritme vast te houden, toch is geen dag hetzelfde. Maar: still going strong. Dankzij fijne collega's en mijn passie voor mijn werk. 

Week 4

Het is nu zaterdag 11 april, 7.00 uur in de ochtend. In mijn hoofd heb ik geen rust, daarom ben ik maar gaan schrijven. Het is erg hectisch en druk. Er is nog zoveel te doen. Gisteren - vrijdag - was het mijn vrije dag en ik had mij voorgenomen echt vrij te zijn. Helaas is het weer niet gelukt. En zo is het afgelopen vrijdagen ook gegaan. Ik krijg voortdurend apps van bewoners, en dan twijfel ik of ik ze wel zal beantwoorden.

Naast de lopende casussen, kreeg ik deze week drie nieuwe casussen erbij. Gelukkig springen mijn collega's bij en nemen er een paar over. Naast ondersteunen van bewoners, is er ook de hectiek rondom video-calls en sollicitatiegesprekken die gewoon doorgaan.
 
Ondertussen blijven verzoeken voor boodschappen binnen komen, net als verhalen van bewoners die op brood en pindakaas leven. We pakken dit op, zorgen voor boodschappen, maaltijden of aanmelding bij voedselbank. Ik kan het een klein beetje loslaten, omdat ik weet dat ze geen honger meer lijden, maar het blijft mij verbazen dat dit kan. Waarom is dit niet eerder boven water gekomen? 

Er gebeurt zoveel. Ik kom handen te kort. Ik kan niet iedereen helpen en de zorg geven die ik wil.

Ik voel me machteloos. Ook als ik het ‘Helpt u me?’ appje krijg van een mevrouw. Zij en haar man zijn gescheiden, maar wonen nog in hetzelfde huis omdat haar ex-man nog geen eigen woning heeft. De spanning in huis loopt op. Ik kan niet voor een woning zorgen en de begeleider van de meneer geeft aan hem ook niet te kunnen helpen omdat meneer niet mee wil werken. Ik raak gefrustreerd. Er gebeurt zoveel. Ik kom handen te kort. Ik kan niet iedereen helpen en de zorg geven die ik wil.

Ik besef steeds meer dat we waarschijnlijk nog langer vanuit huis en op afstand moeten werken. Als ik dat wil volhouden, dan zal ik mijzelf moeten dwingen om nog beter voor mijzelf te zorgen. Anders ben ik straks opgebrand. Toch ga ik later vandaag nog even naar het wijkcentrum, waar vrijwilligers paasmandjes maken om rond te brengen naar ouderen en kwetsbaren. Maar volgend week neem ik echt vrij! 

Roselien Ramkhelawan is sociaal werker bij Versa Welzijn en werkt in Hilversum-Oost. Ze houdt vanaf het begin van de quarantaine een dagboek bij. Dit is het eerste artikel. 

Lees meer over:
Sociaal werk, corona of bekijk onze nieuwsbrief
afbeelding van Roselien  

Roselien

Ik ben Roselien Ramkhelawan. Sociaal werker in Hilversum-Oost. Een heel dynamisch wijk. Er gebeurt veel in de Wijk. Bij versa welzijn werken wij in Hilversum-Oost volgens de Rijnlandse methodiek (zelfsturend, geen manager).

Lees meer: