Bij ons op het AZC

De opvangcrisis staat volop in de aandacht. Zowel in de eerste en tweede kamer, als aan de onderhandelingstafel en in de media is het een hot topic. Het gaat vaak over de overlast en de weerstand die komt kijken bij de asielopvang. Nu er meer opvangplekken nodig zijn verschijnen er regelmatig boze buurtbewoners in het nieuws die in het verweer komen tegen de komst van een AZC. Er is echter minder aandacht voor de plekken in Nederland waar met weinig problemen asielzoekers worden opgevangen. Om een beter beeld te krijgen van zo’n opvangplek kijken we deze week naar de 1e aflevering van Bij ons op het AZC, een docuserie die het reilen en zeilen achter de hekken van het AZC in Zutphen in beeld brengt. 

Afwachten

In de docuserie worden een aantal bewoners en medewerkers gevolgd. Zo maken we kennis met Sidney. Hij is geboren in Mali, zijn familie was arm en hij ging niet naar school. Via Algerije, Libië en Marokko belandde hij uiteindelijk in Nederland. Een poging om met een boot naar Spanje te gaan mislukte, de boot ging stuk, hij overleefde ternauwernood. Na meerdere pogingen maakte Sidney de oversteek naar het Europese vasteland. Uiteindelijk is hij acht jaar onderweg geweest. In Nederland is zijn aanvraag voor een verblijfsvergunning afgewezen. Hij is in beroep gegaan en moet nu weer afwachten. 

Quiz

Mensen die een verblijfvergunning krijgen worden 'naar een woning begeleid'. Ze krijgen een BSN-nummer, een ID kaart en een bankrekeningnummer, vertelt programmabegeleider Karlijn. Ze leert mensen over de Nederlandse samenleving. In de uitzending zien we hoe zij een quiz doet met bewoners waarin ze vraagt hoe de koning heet, maar ook wat je moet doen als er wordt ingebroken in je huis. 

Vast verblijf

De Syrische Christian repareert fietsen op het terrein, in de tussentijd hoopt ook hij op een vast verblijf in Nederland. Christina is getrouwd met Zain. Ze studeerde Engelse literatuur en wilde schilder worden. Voordat ze in Zutphen kwamen woonden ze eerst een tijd in Leeuwarden. Bij hun aankomst in ter Apel sliepen ze in tenten op de grond, er waren geen matrassen of kussens. 

Zowel Zain als Sidney doen buiten het AZC vrijwilligerswerk. Zain werkt in de tuin en Sidney doet mee met een 'buddy to buddy' project. Het werk in de tuin leidt Zain af van negatieve gedachten, de plek doet haar denken aan de tuin van haar vader. 

Vooroordelen

Medewerkers van het AZC krijgen vaak te maken met vooroordelen. 'Soms ga ik de discussie niet aan', vertelt Karlijn. Bijvoorbeeld als mensen vragen of ze wel veilig rond kan lopen op een AZC. Huismeester Berry vertelt over de manier waarop mensen Nederlands leren door activiteiten te ondernemen. We zien hem grapjes maken met bewoners. Hij verhaalt vol liefde over zijn werk; 'eigenlijk ben ik stapelgek met die mensen'. Als hij jongetjes ziet voetballen uit Aleppo valt het Berry op dat ze na 10 minuten helemaal leeg gespeeld zijn, met zoveel energie gaan ze tekeer. 'Maar hier is het veilig, er komt na 10 minuten geen bommelding, hier kan je gewoon doorvoetballen'. 

'Er zijn meer positieve dan negatieve momenten.'

Trauma’s

'Het grootste deel van de mensen zit met trauma's', vertel woonbegeleider Anna. Ze kan niet begrijpen dat er landen zijn die zo slecht met hun eigen inwoners omgaan. Karlijn heeft het zwaar met alle 'moeilijke verhalen'. Ze wordt heen en weer geslingerd tussen alle emoties van bewoners, dat valt niet altijd mee. 'Maar', zegt ze, 'er zijn meer positieve dan negatieve momenten.'