Ken jij de historie van buurtgenoten?
Drie inspirerende video's over kinderen die zijn benoemd tot erfgoeddragers van de buurt. Ze luisteren naar het levensverhaal van een oudere buurtgenoot en beloven het verhaal levend te houden door het verder te vertellen.
‘Ouderen hebben hun eigen historische schatten en kinderen dragen de sleutel om die schatten te openen’ vertelt Minka Bos, oprichter van In Mijn Buurt in deze TED-Talk. Ze leert kinderen (via workshops op scholen) hoe ze die oudere buurtgenoten kunnen interviewen over hun persoonlijke historie en die van de buurt. Zo komen de kinderen te weten hoe het leven in de buurt er vroeger uitzag of hoe het leven van oudere buurtgenoten was toen ze in de buurt kwamen wonen. In de TED-Talk vertelt Minka Bos hoe ‘empathie geboren wordt’ en waarom ze de kinderen erfgoeddragers noemt.
In Mijn Buurt heeft verschillende verhalenprojecten. Voor Aankomst in Mijn buurt interviewen kinderen arbeidsmigranten in hun buurt. Voor Oorlog in Mijn buurt bevragen kinderen oudere buurtbewoners over hun herinneringen over de tweede wereldoorlog. En in Koloniale Sporen in Mijn buurt bewoners hun ervaringsverhalen over opgroeien in de voormalige Nederlandse koloniën met de kinderen.
In de onderstaande video vertellen verschillende betrokkenen over de waarde van het verhalenproject Koloniale Sporen in Mijn Buurt:
Buurtreminiscentie
Het bewust ophalen van en vertellen over herinneringen heet reminisceren. In de methode buurtreminiscentie, in 2009 ontwikkeld door Anne van Delft en Anita Blijdorp, zijn herinneringen en het uitwisselen daarvan, de basis voor overbruggend contact tussen buurtgenoten.
Het bewust ophalen van en vertellen over herinneringen heet reminisceren. In de methode buurtreminiscentie, in 2009 ontwikkeld door Anne van Delft en Anita Blijdorp, zijn herinneringen en het uitwisselen daarvan, de basis voor overbruggend contact tussen buurtgenoten.
Het vertellen van verhalen is met uitstek iets waarin mensen zichzelf laten zien. En het horen van persoonlijke levensverhalen helpt de kinderen om buurtgenoten met een andere achtergrond of levensovertuiging te leren kennen.
Werkwijze: Leren door Ontmoeting
In Mijn Buurt heeft een eigen werkwijze ontwikkeld. De ontmoetingsonderwijsprojecten bestaan uit 3 onderdelen: voorbereiding, ontmoeting en een eindontmoeting. Tijdens de voorbereiding krijgen de leerlingen gastlessen over het onderwerp zoals (buurt)geschiedenis, een (oudere) verteller in de klas en een interviewles. Dan volgt de ontmoeting tussen een klein groepje leerlingen en een oudere buurtbewoner. De ontmoeting en het interview vinden bij voorkeur plaats bij de oudere thuis. Ter afsluiting van het project vertellen de leerlingen (per groepje) de gehoorde verhalen terug in de 'ik vorm'. Dat gebeurt tijdens de eindontmoeting op school met op de voorste rij de geïnterviewde ouderen. Ook ouders en andere geïnteresseerden en buurtbewoners zijn daarbij aanwezig.
Na deelname aan het project kan een kind een erfgoeddrager worden. In de onderstaande video's zie je hoe kinderen beloven de verhalen meenemen naar de volgende generatie.
