Een podium voor de buurtmaker

‘Ik kan helemaal niet kiezen’, zegt Tanja resoluut als ik haar vraag naar het verhaal dat haar het meest is bijgebleven. Na een korte stilte zegt ze: ‘Het artikel over de buurvrouw filosofie draag ik nog altijd bij me. Iedereen is waardevol, dat vind ik zo'n krachtige boodschap. Je sluit hiermee niemand uit.’ Met name de volgende zin uit dat stuk is Tanja bijgebleven: In de vaart der welvaart zijn we het samen uit de samenleving vergeten mee te nemen.

Begin dit jaar is Tanja Bubić gestopt als redacteur bij Buurtwijs. Dat is niet zomaar iets want de afgelopen 5 jaar is zij één van de motoren geweest van de redactie en heeft ze honderden stukken voorbij zien komen.

Opvolger

Ik spreek haar op de manier zoals ik haar zo vaak heb gesproken: aan de telefoon terwijl ik rondjes door mijn buurt loop. Er is wel een groot verschil met onze vorige telefoontjes. Ik ben nu de Buurtwijs redacteur en interview Tanja, in plaats van andersom. Ik ben namelijk haar opvolger en heb haar plek ingenomen aan de Buurtwijs redactietafel. Tot mijn grote opluchting verandert die nieuwe verhouding niets aan de toon en inhoud van ons gesprek. We hebben het, zoals altijd, met veel enthousiasme over de waarde van verhalen uit de buurt.

Sexy stukken

Tanja kiest voor het bewonersperspectief en zoekt naar kleine verhalen. ‘Veel mensen die iets in een buurt doen willen er gewoon iets leuks van maken. Ze beginnen vaak zonder grote ambities. Als hun initiatieven vervolgens groeien blijven ze bescheiden. Die mensen wilde ik graag een podium bieden. Om te laten zien hoeveel waarde hun inspanningen hebben, die lijken zo vanzelfsprekend maar zijn dat helemaal niet.’ Professionals daarentegen beginnen vaak met grote ideeën en abstracte concepten. ‘Daar komen meestal niet de meest sexy stukken uit voort’, zegt ze lachend, ‘Terwijl in hun verhalen ook veel parels verborgen liggen.’

Buurtmakers

‘Ik wil het liefst verhalen maken met actieve buurtbewoners.’ Het typeert haar. Toen ze nog bij de gemeente Amsterdam werkte maakte ze zich hard voor beleid dat ruimte geeft aan de mensen en de dynamiek die in een buurt leeft. ‘Het moet draaien om de buurtbewoners. Dat zijn de belangrijkste buurtmakers.’, zegt Tanja. ‘Het dagelijks leven van buurtbewoners moet je meenemen in beleid, daar moet je over blijven uitwisselen met elkaar. En je bewust zijn dat dat niet vanzelf gaat of vanzelfsprekend is.’

Die filosofie hanteert Tanja ook bij Buurtwijs. ‘Het eerste stuk dat ik redigeerde was erg technisch. Ik ben toen met dat stuk in de hand de straat op gegaan om actieve bewoners te interviewen. Het gaat om het verbinden van al die verschillende perspectieven.’ Op die manier wekt Tanja de verhalen tot leven, op zo’n manier dat buurtmakers zich er makkelijker in kunnen herkennen.

Ik beloof Tanja niet te zullen terugdeinzen voor het publiceren van leerzame miskleunen.

Faalverhalen

‘We vertellen niet graag verhalen waar we niet succesvol in zijn geweest. Als dingen niet lukken of anders gaan dan gepland of gehoopt, hebben we de neiging om dat snel te vergeten.’ Tanja had juist meer willen horen over die dingen die anders gingen en willen inzoomen op wat deze ‘faalverhalen’ ons gebracht hebben. ‘Als iets niet lukt, is dat een teken dat de weg die je bewandelt niet meer de jouwe is. Dat je die betreffende ambitie, mogelijkheid of wens ontstegen bent. De tijd rijp is om een volgende stap te maken en iets nieuws te proberen of iets anders te doen. Als je het zo aanvliegt wordt het toegankelijker om het erover te hebben.’ Volgens Tanja vergeten we vaak om stil te staan bij onze mislukkingen terwijl daar veel wijsheid in schuil gaat.

Ik herken het wel en word ook niet graag herinnerd aan de keren dat het misging. Maar als je daaroverheen stapt en deze verhalen wél deelt laat je juist zien hoe grillig buurtmaken kan zijn. Dat je niet de enige bent die hiermee te maken heeft en dat je er juist van kan leren. Ik beloof Tanja niet te zullen terugdeinzen voor het publiceren van leerzame miskleunen.

‘We zijn samen een puzzel aan het leggen, zonder dat we het zelf doorhebben.’

Tanja wil met de artikelen op Buurtwijs buurtmakers een hart onder de riem steken. ‘Dat ze niet alleen staan. Die bescheiden verhalen wilde ik in de spotlights zetten. We zijn samen een puzzel aan het leggen zonder dat we dat zelf doorhebben. Zodoende hebben we niet altijd door dat onze kennis waardevol is. Als lezer van Buurtwijs heb je iets meer afstand en herken je dat wel. ‘Door die puzzelstukjes bij elkaar te leggen help en inspireer je elkaar.’

Verhalen delen

Of ze tot slot ook een afscheidswens heeft voor alle buurtmakers in Nederland? Tanja houdt niet van afscheid nemen. ‘Misschien kom ik ooit wel weer terug’, zegt ze lachend. Ze wil nog wel iets meegeven aan de Buurtwijs lezers: ‘Blijf verhalen delen en maak plekken in de buurt waar je dat kan doen.’