Een dag uit het leven van een opbouwwerker

Onder een strak blauwe lucht en ochtendzon vertrek ik op de fiets naar een wijkcentrum, of eigenlijk is het een multifunctionele accommodatie (MFA). Hier vindt tweewekelijks een Trefpunt plaats waar iedereen welkom is voor een kop koffie. Goed gemutste bewoners, mede dankzij het mooie weer, brengen een bezoekje voor sociale contacten, een kop koffie en een potje biljart. Ook is het wijkbeheer aanwezig. Je weet wel, die helden die onze gemeente schoonhouden en ondertussen praatjes maken met inwoners en mij op de hoogte houden van wat ze gezien en gehoord hebben.

Naar elkaar omkijken

Het Wijkbeheer scoort elke ochtend een bak koffie op het MFA. Sommige zijn al met pensioen, maar blijven langskomen voor de gezelligheid. Als het vrijwillige beheer van het koffiemoment merkt dat niet alle mannen van het biljarten er zijn, belt zij ze op. Ze maakt zich zorgen en wil weten of er niet iets aan de hand is. Er wordt naar elkaar omgekeken en samen creëren ze een veilige plek waar iedereen gezien en gehoord wordt.

Na mijn start in het MFA, tuf ik naar een basisschool waar ik een afspraak heb met de directrice. Ze vertelt me veel over de wijk, wat ze ziet, wat ze hoort en wat ze meemaakt in de wijk en op school. Een waardevol gesprek met een bevlogen vrouw die families ook opzoekt als ze merkt dat er een kind niet is komen opdagen en de ouders geen gehoor geven.

Onuitwisbare glimlach

Op de terugweg naar mijn kantoor krijg ik een appje van een groep bewoners die activiteiten organiseert in hun buurtje. Hun aanvraag voor buurtbudget om een moes- en ontmoetingstuin te realiseren in de gemeentetuin is gehonoreerd. Ze krijgen een mooi bedrag om de tuin te verwezenlijken en te onderhouden. De blijdschap die het met zich meebracht, is onbetaalbaar. De glimlach komt vandaag niet meer van mijn gezicht, want daar hebben we samen hard voor geknokt.

Ik maak graag een ommetje als ik terugfiets naar mijn kantoor. Ik rijd door een van de wijken waar ik werkzaam ben en kom een bekende tegen. Hij houdt me tegen en vraagt of ik snel weer even langs wil komen. Hij maakt zich namelijk zorgen over zijn moeder en heeft wat vragen over zijn straat waar de huizen momenteel gerenoveerd worden. Ik heb hem leren kennen tijdens spreekuren van de woningbouwcoöperatie. Tijdens de renovatie hebben ze een ‘modelwoning’ vrij gemaakt in de straat waar ik ook altijd terecht kan. Een pracht plek om met bewoners te praten over hun straat. Hier zijn waardevolle connecties en ideeën ontstaan waaronder een straatfeest om de renovatie af te sluiten.

De werkzaamheden die deze vrijwilligers organiseren zijn goud voor onze samenleving, dus doen wij graag wat terug

Eenmaal terug op kantoor spar ik met wat collega’s, onder het genot van een broodje, over de invulling van een vrijwilligersevenement. Deze organiseren we naar aanleiding van een analyse over het vrijwilligerswerk in de dorpen van Smallingerland. De werkzaamheden die deze vrijwilligers organiseren zijn goud voor onze samenleving, dus doen wij graag wat terug! Samen met het team zorgen wij voor een toffe bijeenkomst waar een gastspreker een inspirerend praatje houdt en waar er workshops gegeven worden over zaken die betrekking hebben tot hun vrijwilligerswerk. We eindigen de bijeenkomst met een netwerkborrel. Een kans om elkaar te leren kennen en wie weet wat het mag opleveren in de toekomst.

Ik eindig mijn dag met wat laatste administratieve handelingen en een kop koffie, klap de laptop dicht en vertrek richting huis.