Een andere kijk op overlast
Buurtwerker Tanja Kombrink wordt ingeschakeld om overlast in een Fries dorp aan te pakken. Ze ontdekt al snel dat inwoners juist de handen ineen willen slaan om er samen wat van te maken. Hoe zorgde zij voor deze onverwachte omslag in deze buurt?
Vlak voor mijn zomervakantie werd ik gebeld door iemand van Plaatselijk Belang van een dorp in het gebied waar ik werk. Een bewoonster bleek veel overlast te ervaren van de buren, of ik even langs kon komen om met haar te praten. Samen met de wijkagent, de mevrouw van plaatselijk belang en de bewoonster heb ik om de tafel gezeten. Als buurtwerker kan ik niet als handhaver optreden, mijn kracht zit in het gesprek aan gaan met de buurt. Vaak levert dit ook een meer duurzame oplossing op, omdat inwoners zelf oplossingen aandragen en er samen mee aan de slag gaan.
Als buurtwerker kan ik niet als handhaver optreden, mijn kracht zit in het gesprek aan gaan met de buurt
Het buurtonderzoek
Zo gezegd, zo gedaan: ik ging aan de slag. Ik wandelde een paar keer door de betreffende buurt en belde overal aan. Ik vertelde dat ik als buurtwerker een onderzoek deed naar de leefbaarheid in de straat. Tijdens de gesprekken die ik voerde, viel mij op dat veel mensen overwegend erg tevreden bleken te zijn met de straat. Ook viel het op dat er best veel jonge gezinnen in die buurt wonen.
Op het moment van deze eerste gesprekken waren de buren - waaromheen dit onderzoek was opgebouwd - niet thuis. Toch was ik ook heel benieuwd naar hun verhaal. Hoe kijken zij aan tegen leefbaarheid in hun buurt? En merken ze zelf dat andere buurtbewoners hun gedrag als overlast ervaren?
Onverwacht kop koffie
De derde keer dat ik in de buurt gesprekken aan het voeren was, had ik geluk. De persoon die de vermeende overlast veroorzaakt, was aanwezig. Enigszins ongemakkelijk begon ik te vertellen over het buurtonderzoek. En vroeg ook hem naar zijn beleving van de leefbaarheid in zijn straat, wetende dat er juist over hem veel geklaagd werd.
Op een gegeven moment probeerde ik subtiel aan te geven dat er in de buurt wel wat last werd ervaren met betrekking tot klussen in en rond zijn huis. Hij vertelde me over zijn activiteiten naast zijn huis en erkende dat dat uiteraard voor geluid zorgt. Meteen daarop gaf hij ook aan graag rekening te willen houden met buurtbewoners, mits dat vriendelijk aan hem werd gevraagd. Hij nodigde me uit voor de koffie in de achtertuin.
De bal terug kaatsen
Even later zaten we samen aan tafel met koffie tussen ons in. ‘Als je hier toch komt om over leefbaarheid te praten, dan weet ik ook nog wel wat’, vertelde deze man. Hij begon over zijn ergernis over het groenbeleid van de gemeente. Tijdens werkzaamheden aan hun straat zijn de parkeerhaventjes opnieuw ingedeeld en zijn er kleine perkjes groen tussen gekomen. Deze perkjes staan op dit moment vol met onkruid. ‘Daar moeten ze eens wat aan doen!’, was zijn mening.
Dit was een perfecte aanzet! Als buurtwerker probeer ik inwoners te activeren om zelf ideeën op te pakken en om inwoners bij elkaar te brengen die samen de buurt mooier willen maken. Dus ik kaatste de bal naar hem terug en vroeg hem hoe hij het zou vinden als de buurt zelf deze perkjes zou kunnen onderhouden. Tot mijn grote verbazing reageerde deze man heel enthousiast. Hij zou het heel leuk vinden om deze perkjes samen met de buurt mooi aan te kleden. Hij wist ook nog wel wat mensen die hieraan mee willen werken.
Andere blik
Door ‘erop af te gaan’ en met veel verschillende mensen over de leefbaarheid in hun omgeving te praten, is mijn blik op deze buurt veranderd. Van een buurt met veel overlast, naar een buurt waar de mensen overwegend met veel plezier wonen en best de handen ineen willen slaan om er samen wat van te maken.
Wat mijn gesprekken misschien bijzonder maakt, is dat ik ze voer vanuit oprechte interesse. Ik bel aan, maak een praatje en zo hoor ik wat de inwoners bezig houdt. Tijdens deze spontane en ongedwongen ontmoetingen komen ook altijd een aantal mooie ideeën naar voren waar inwoners mee aan de slag willen. Het mooie is dat het je vaak zelf ook verrast en dat vind ik nou het leuke van mijn werk.
In deze buurt zijn de eerste stappen gezet, en een vervolg komt er zeker. Of het bij gezamenlijk vormgeven van de perken blijft of dat een buurtvereniging hieruit ontstaat? De toekomst zal het uitwijzen, maar het begin is er!
