Bezieling in het werk
Foto: Jean-Marc Linder (Flickr Creative Commons)
Wanneer we praten over bezieling voelt dit aan als een groot thema. Een grote ontwikkeling, belangrijk en allesomvattend. Iets waarvoor grote en meeslepende plannen gemaakt moeten worden, spannende out of the box projecten, innovatieve en creatieve ideeën.
Bezielde corporaties doen het anders. Zij hebben aantrekkingskracht en de energie spat ervan af. De medewerkers die er werken zijn oneindig positief en proactief, ze halen alles eruit wat erin zit.
Bezieling bestaat niet in opgelegde kaders en schijnvertoningen, het bestaat ook niet in gedragskaders. Het bestaat in het kleine, in het echte contact, in de echte verbinding.
Lege huls! Of toch niet?
Maar op deze manier naar bezieling kijken maakt het tegelijkertijd ook hol, leeg en onbereikbaar. Op deze manier ontstaan weer nieuwe ‘regels’ waaraan een woningcorporatie moet voldoen. Bezieling wordt zo iets dat weer van bovenaf opgelegd wordt. Bezieling bestaat niet in opgelegde kaders en schijnvertoningen, het bestaat ook niet in gedragskaders. Het bestaat in het kleine, in het echte contact, in de echte verbinding.
Zoals in dat moment dat je bij de koffieautomaat staat en je met je collega over je baas praat, over al zijn slechte keuzes en leiderschap. Bezieling is dat je in verbinding blijft met je baas, zoekt naar zijn drijfveren, je oordeel uitstelt en vragen stelt.
Oneens en toch verbonden
Bezieling verlaat een organisatie als twee mensen elkaar feedback geven, maar eigenlijk op zoek zijn naar bevestiging van hun eigen gelijk. Hierdoor treedt geen synergie op, maar blijven de twee ideeën klein. Bezieling bestaat in het moment dat iemand zijn angst voor afwijzing overwint en zijn gevoel uitspreekt over hoe hij wil afwijken van een procedure. Het is er als de slogan ‘echt contact’ ook plaats krijgt en voelbaar is op de werkvloer, in die kleine momenten. Ook wanneer een collega het niet eens is met jouw ideeën. Is er dan ‘echt contact’, is er oprechte nieuwsgierigheid naar de ander?
Bezieling bestaat in het moment dat iemand zijn angst voor afwijzing overwint en zijn gevoel uitspreekt over hoe hij wil afwijken van een procedure
Bezieling is er ook als iemand vertrouwt op zijn kunnen, en de neiging om alles te beheersen en te controleren heel even naar de achtergrond verdwijnt. En bezieling zit in de moeite die je doet om in verbinding te zijn met je collega’s, in plaats van de bezieling dan maar buiten de deur te zoeken omdat je collega’s maar weinig bezield lijken te zijn.
Man, wat is het mooi als het daar mag ontstaan! In die dagelijkse momenten. We krijgen dan ook ontelbaar kansen om bezieling gestalte te geven. In de dagelijkse ontmoetingen krijgt bezieling pas echt betekenis. En zoals in het kleine, zo ook in het grote. Want opeens verandert dan een hele corporatie in een bezielde corporatie.
Dieneke van Dijken schreef dit blog oorspronkelijk voor haar eigen website De Bezielde Corporatie.